به گزارش تلگراف، محققان موسسه فناوری استاندارد و فناوری در کلرادو یکی از تئوری های آلبرت اینشتین در مورد نسبیت را اثبات کردند.

آنها نشان دادند هر چه فاصله انسان با زمین بیشتر باشد، زمان حتی بر اساس مقیاس عمر انسانی نیز سریعتر می گذرد. این به آن معناست که اگرچه این تفاوت ها ناچیز است، اما افرادی که در طبقات بالای آپارتمان و یا آسمان خراش ها زندگی می کنند نسبت به ساکنان خانه های یک طبقه، سریعتر پیر می شوند. 
این کشف تایید کننده فرضیه ای است که نخستین بار توسط آلبرت اینشتین مطرح شد. در این فرضیه آمده است زمان برای آنهایی که از سطح زمین فاصله دارند سریع تر می گذرد. این پدیده در مورد هواپیماها و موشکهای فضایی نیز صدق می کند. 
محققان با استفاده از یک جفت ساعت بسیار دقیق کشف کردند رفتن به طبقات بالا موجب پیر شدن می شود. اگر یکی از این ساعت ها فقط 30 سانتی متر از زمین بالاتر باشد، زمان اندکی سریع تر می گذرد، البته این میزان به اندازه کسر بسیار کمی از ثانیه است. به گفته محققان بالا رفتن از دو پله می تواند 90 میلیاردم ثانیه از عمر 79 ساله یک فرد کم کند. با رفتن به ارتفاع 3 متری یک ساختمان نیز به اندازه 900 میلیاردم ثانیه عمر فرد با سرعت بیشتری سپری خواهد شد. 
اگر مجبور باشید بقیه عمر خود را در آخرین طبقه از ساختمان 102 طبقه سپری کنید 104 میلیونیم ثانیه را از دست خواهید داد. محققان برای بررسی های خود از ساعت های اتمی منطق کوانتومی استفاده کردند که بسیار دقیق است. آنها ثابت کردند که زمان در طبقات بالا، سریعتر می گذرد چرا که کمتر تحت تاثیر نیروی گرانش قرار دارد. 
به گفته محققان این پدیده که به 'تاخیر زمانی گرانشی' شناخته شده، نمی تواند تاثیری بر زندگی انسان بگذارد. این تفاوت به حدی ناچیز است که انسانها توانایی درک آن را ندارند، اما می تواند در زمینه های علمی مانند ژئوفیزیک کاربردهای اساسی داشته باشد. نتایج این تحقیقات که می تواند فناوری مورد نیاز برای سنجش میدان جاذبه و زمین را بهبود بخشد، در نشریه ساینس منتشر شده است.

دانشمندان مرکز تحقیقات کتونی نیز این امر را قبول دارند گرچه که گذشت سریعتر زمان در ساعت در ارتفاع بالاتر سریعتر از ساعت روی کره زمین میباشد  ولی این زمان  در مجموع طول عمر صد ساله انسانها ممکن است بیشتر از چند ساعت  نباشد و لذا اگر قرار باشد فرد  طبقه بالای اسمانخراش زوتر پیر شود این عمل در طول عمرش ممکن است چند ساعت بیشتر نباشد

البته دانشمندان مرکز تحقیقات کتونی بر این باورند که سریعتر کار کردن ساعت در ارتفاع نسبت به روی زمین  بدلیل تغیر در غلظت  کتونهای ابر کتونی فضا  بدلیل نیروی جاذبه کرات و جو و اتمسفر کرات و کره زمین  میباشد و هیچ تاثیری  بتنهایی در طول عمر بشر و سلامت ان ندارد

البته در فضای طبیعی روی زمین  بدلیل نیروی گرانش زمین که در روی زمین بیشتر از ارتفاع  و مسافت های بالای  جو زمین میباشد و بهمین دلیل غلظت گازهای اتمسفر و هوای دوربر زمین نیز بیشتر ازارتفاعات و بالای اتمسفر میباشد لذا بطبع بدلیل خاصیت ابر کتونی فضا غلظت و تعداد کتونهای موجود در یک  متر مکعب فضا بیشتر از ارتفاعات بالاتر و خارج جو زمین و جاذبه ان است لذا اگر شرایط زندگی برای دو فرد  یکی بر روی زمین  و دیگری بر روی اسمانخراش صد طبقه یکی باشد بدلیل بالاتر بودن  تعداد کتونهای دوربر فرد روی زمین   یک شرایط شبیه  به یک میدان چگال کتونی  ( البته با قدرتی بمراتب کمتر از میدان چگال کتونی واقعی که عمر انسانها را  هزار سال میتواند زیاد کند) در اطراف افراد روی زمین وجود دارد که در مجموع  صد سال زندگی میتواند چند ساعت به عمر فرد روی زمین نسبت به فرد بالای اسمانخرش اضافه کند البته این بدلیل ماهیت خود کتونها و میدان چگال کتونی است و ربطی به تغیر ساعت ندارد زیرا اگر فرد بالای اسمانخراش نیز شبها در داخل تخت دارای چگال کتونی بخوابد  عمرش صد سال بیشتر از فرد روی زمین که در حالت عادی زندگی میکند میشود

و همچنین دانشمندان  مرکز کتونی ثابت کرده اند که اگر انسانها میتوانستند مانند ماهیها در اب زندگی کنند در صورتی که عوارض منفی شمیایی اب را بر بدن  در نظر نگیریم  در طی زمان یک صد سال عمر - حدود چند ماه عمرشان نسبت به فرد ساکن روی زمین بیشتر خواهد بود این بدلیل وجود کتونهای بیشتر داخل اب میباشد

بطور کلی اکنون مسلم شده است که در فضا و محیطی که بطور عادی کتونهای موجود در ابر کتونی فضای ان بدلیل وجود جاذبه بیشتر یا ...  مقداری زیادتر از نقاط دیگر ابر کتونی فضا باشند  رشد سلولهای گیاهی و جانوری و حتی تغیرات اتمی و ساعت ها به مقدار بسیار ناچیزی نسبت  به فضاهای دیگر کند تر میشود این عامل در ساعت ها موجب کندی زمان و در رشد جانداران موجب کندی رشد سلولها  میشود این تغیرات در شرایط عادی بقدری کوچک است که بزحمت میتوان حتی  با تجهیزات فوق پیشرفته به ماهیت و وجود انها پی برد

بهمین دلیل ثابت شده است که اکر ما دو ساعت یکسان مکانیکی یا اتمی داشته باشم بطوری که یکی را در وسط  یک مخزن  ده هزار لیتری  داخل اب  در بالای ارتفاع یک اسمانخراش قرار بدهیم البته بطوری که همه قطعات ان در اب غوطه ور باشند  و یکی را در فضایی بدون اب بر روی زمین قرار بدهیم مشاهده میشود که برخلاف ازمایش های نسبیت انجام شده تا کنون ساعت داخل مخزن اب  در مجموع چند میلیاردیم ثانیه کند تر از ساعت بر روی زمین و خارج مخزن اب  کار مینماید این عمر تاثیر ذرات کتون فضا بر روی کارکرد ساعتها و اثرات جنبشی اتمها و اجزای ماده را نشان میدهد

ازمایش فوق بگونه ای باید انجام شود تا  غلظت بالاتر ابر کتونی داخل اتمها و ملکولهای اب نسبت به هوا  و فضا  بر روی تجهیزات ساعت اعمال شود

البته حتی در روی زمین نیز اگر دو ساعت یکسان را یکی در فضای عادی و دیگری را درون ناحیه ای که توسط دستگاه مخصوص  دارای خاصیت نیمه چگال کتونی است قرار بدهیم با وجوداینکه شرایط ظاهری محیط برای هردو انها یکسان است ساعتی که در ناحیه چکال کتونی میباشد در هر ساعت چند ثانیه کند تر نسبت به ساعت داخل فضای عادی کار میکند یا عقب میفتد

حتی ثابت شده است در کراتی که جو و اتمسفر نیز ندارند کشش و فشردگی ابر کتونی فضا  بر روی خود کره  بیشتر از خارج ان کره میباشد فلذا ساعتها به مقدار خیلی ناچیزی کند تر از زمانی که خارج ان کره هستند کار میکنند.

 لذا  دانشمندان مرکز کتونی از ازمایشهای فوق نتیجه گرفته اند  که عمر انسانها را تنها یک عامل ان هم میزان کتون ابر کتونی فضا یا محیطی که در ان زندگی میکنند میتواند تغیر دهد تغیرات در ساختار اتمها یا کارکرد ساعتها نمی تواند ملاکی برای ازدیاد یا کاهش عمر انسانها باشد.

فلذا دانشمندان در حال ساخت محفظه ای هستند که دارای یک ابر کتونی با غلظت  ثابت از لحاظ کتون و ذرات ارنا باشند تا یک ساعت اتمی بعنوان ساعت مرجع جهان در ان قرار داده و در اینده همه ساعت های جهان با استفاده از ان مرجع تنظیم شوند.

قرار دادن ساعت ها داخل محفظه های خلاء هوا بتنهایی  نمی تواند انها را از اثرات غلظت یا رقیق بودن کتونهای ابر کتونی فضا نجات دهد

زیرا ابر کتونی فضا و شبه ذرات داخل ان  براحتی میتوانند از جداره هر ظرفی یا ماده و ازداخل اتمها عبور نمایند و نمی توان با پمپ های معمولی خلاء هوا یا دماهای خیلی پایین انها را از محیط جدا کرده یا منجمد کرد ابر کتونی فضا بطور عادی تمامی فضای جهان و کهکشانها و داخل اتمها راپر کرده است

همانگونه که قبلا هم گفتیم غلظت ماده هرچه قدر بیشتر باشد ذرات کتون داخل ابر کتونی بین اتمهای ان ماده دارای  تعداد بیشتری هستند فلذا محیطی که دارای هوا یا گاز  رقیقی است نسبت به محیط دارای گاز و هوای غلیظ تر کتونهای کمتری  دارد البته تغیرات اثرات کتونهای محیط در غلظت های طبیعی  ماده و هوا  به اندازه ای   ناچیز است که نمی توان در کوتاه مدت  حتی در طی عمر صد ساله انسان تغیرات خاصی را مشاهده کرد ولی میدانهای ایجاد شده توسط دستگاه های خلاء و چگال کتونی  بقدری زیاد است که براحتی میشود تغیرات بسیاری را در طول عمر جانداران و گیاهان و حتی ماده مشاهده کرد.

البته محیط چگال کتونی  از لحاظ کند کردن فعالیت  سلولی در گیاهان و جانداران و کلا سلولهای موجودات زنده و تکامل یافته بسیار بیشتر از تاثیر ان در جنبش های اتمی ماده و موجودات غیر زنده میباشد فلذا  محیط خلاء کتون و چگال کتون  اثرات و تاثیرهای بیشتری بر روی هسته های سلولهای گیاهی و جانوری نسبت به ماده بی جان میگذارد.

 در مورد سفرهای فضایی در محیط عادی اگر ساعت فضانورد بدلیل خارج شدن از جاذبه تندتر از زمین  نیز کار کند عمر او برخلاف تصور دانشمندان تا کنون کوتاهتر میشود انهم بدلیل فعالیت سلولی بیش از حد بدن فضانورد نسبت به سلولهای بدن یک فرد در زمین میباشد که بدلیل خارج شدن از جو در محیط کمی رقیق تر کتونی قرار گرفته است.

لذا دانشمندان مرکز تحقیقات کتونی اعتقاد دارند که ما وقتی به فضا و خارج از جو و جاذبه زمین میرویم بدلیل قرار گیری بدن انسانها و اتمها در محیطی با کتون کمتر که کمی شبیه به محیط خلاء کتونی است فعالیت هسته اتمها بیشتر شده در نتیجه در مجموع به مقدار کمی به سرعت کارکرد ساعت ها اضافه میشود و همچنین بدلیل افزایش حجم اتمی اتمها و افزایش فعالیت سلولی بدن انسانها رشد و حرکت و سرعت  سلولهای بدن نیز زیاد شده و در مجموع طول عمر انها کمتر میشود لذا ممکن است در طول یک عمر صد ساله یکی دو ماه از عمر فضانور که در داخل ایستگاه فضایی معمول بشر زندگی میکند کاسته شود.

تغیرات و رقیق شدن ابر کتونی در خارج جو بسیار کم است ولی همین امر ناچیز به مقدار بسیار اندکی تشعشعات اتم سزیم ساعت های اتمی را زیاد و در نتیجه نیمه عمر ان را نیز به میزان اندکی کم میکند و همچنین تحرکات اتمی اتمها و اجرای بین اتمی نیز مقداری بسیار کمی بیشتر میشود که نتیجه کلی ان بصورت کارکرد سریعتر ساعت ها و.. دیده میشود.

 حال اگر ما با دستگاه  کتونی محیطی با خلاء کتونی درست نماییم  زیاد شدن میزان تابش مواد رادیو اکتیو در ان محیط و بطبع کم شدن نیمه عمر انها براحتی برایمان مشهود میشود حتی رشد سریع انسان و کوتاه شدن طول عمر انسانها  و گیاهان در ان  بیشتر مشهود میشود که در قسمت راز طول عمر با کتونها در سایت علیپور اتم شرح داده شده است.

لذا دانشمندان مرکز تحقیقات کتونی  اکنون مطمئن هستند اگر دو  برادر دوقلو باشند که یکی بر روی زمین در شرایط معمولی  زندگی کند و یکی هم با سفینه عادی ( بدون دستگاه خلاء و چگال کتونی ) به یک مسافرت فضایی برود  صد سال بعد زمانی که سفینه برادر به زمین برگردد هردو برادر به یک اندازه پیر شده اند  و حتی ممکن است بدلیلی که ذرات کتون خارج جو زمین کمتر از روی زمین و داخل هوا و اتمسفر  است برادر فضانورد  از لحاظ جسمانی مقداری بیشتر از برادر  دوقلوی خود در روی زمین پیر شده باشد با وجودیکه ساعت  داخل سفینه چندین ساعت جلوتر از ساعت روی زمین کنار برادر  میباشد لذا تغیرات ساعت  که بدلیل غلظت  کتونهای ابر کتونی فضا  صورت میگیرد نمی تواند  مرجعی برای طول عمر بشر یا فضانورد باشد و عمر و سلامت و جوانی فضانورد حتی اگر ساعتش صد سال هم جلوتر باشد تنها وابسته به شرایط و غلظت ابر کتونی داخل سفینه خواهد بود اگر توسط دستگاه چگال کتونی محیطی غلیظ از کتون کنار فضانور باشد او صدها سال بیشتر میتواند عمر کند واگر توسط دستگاه خلاء  کتونی در محیط رقیقی زندگی کند چند سال بیشتر عمر نخواهد کرد و در شرایط عادی نیز بدون دستگاه کتونی  حداکثر همان صد سال عمر زمینی را خواهد داشت البته دستگاه چگال و خلاء کتونی این شرایط را برای افراد روی زمین نیز میتوانند ایجاد کنند که چگونگی ان در بخش  راز طول عمر با کتونها در همین سایت گفته شده است.